Warto podkreślić, że przed przystąpieniem do pomiarów został opracowany jednolity sposób ich wykonania. Metodykę pomiarów opracował zespół doświadczonych w pomiarach drzewostanów naukowców.

W pracach terenowych, oprócz pracowników zatrudnionych w projekcie, udział wzięli również wolontariusze i stażyści z różnych instytucji naukowych. Jesteśmy im za tą pracę bardzo wdzięczni i jeszcze raz bardzo dziękujemy !

W 2015 roku założyliśmy aż 685 powierzchni monitoringowych, na których później wykonaliśmy pomiary. Rozmieszczenie założonych powierzchni monitoringowych odzwierciedla strukturę siedlisk Puszczy. Blisko 1/3 powierzchni monitoringowych założona została w lesie świeżym (tzw. grąd typowy). Wśród powierzchni monitoringowych znajdowały się również te założone w lesie mieszanym świeżym oraz lesie wilgotnym, a także w siedliskach bagiennych oraz lasach i borach bagiennych. Równie dobrze jak struktura siedlisk zostały odzwierciedlone kategorie użytkowania lasu w Puszczy Białowieskiej. Po około 1/3 liczby powierzchni monitoringowych umiejscowiono w drzewostanach BPN, rezerwatach przyrody oraz lasach gospodarczych.

Analiza składu gatunkowego wskazuję, że największy udział w drzewostanach Puszczy Białowieskiej mają: świerk, olsza, sosna i dąb – w blisko 70% powierzchni monitoringowych wymienione gatunki były panującymi w górnej warstwie drzewostanu. W warstwie odnowień, na blisko 40% powierzchni monitoringowych, dominował grab, zaś w przypadku 20% powierzchni monitoringowych tę rolę pełnił świerk.

Ze wstępnych analiz zebranych danych wynika również, iż na siedliskach borowych w warstwie odnowienia lasu dominuje świerk pospolity. Znaczny udział świerku pospolitego odnotowano również na siedliskach oligotroficznych oraz mezotroficznych wilgotnych i bagiennych. Od siedlisk mezotroficznych świeżych obserwować można wyraźną konkurencję grabu zwyczajnego w warstwie odnowień. Na eutroficznych siedliskach grądowych odnowienie grabu jest już dominujące. W warstwie niskich odnowień (do 30 cm) znaczącą rolę odgrywa klon zwyczajny, który przeważa w siedliskach żyznych i średnio żyznych.

W przypadku analizy ilości martwego drewna, stwierdzono występowanie bardzo dużej ilości w blisko 60% powierzchni monitoringowych, w tym 30% odznaczało się wartościami ekstremalnymi (miąższość martwego drewna powyżej 100 m³/ha).

Tak szeroko zakrojone badania oraz wynikające z zebranych informacji wnioski możliwe były do zrealizowania dzięki ciężkiej pracy i zaangażowaniu zespołu projektu ForBioSensing w Białowieży.

Dziękujemy!